கல்வி தந்த தாயே!

சூழல் : கல்வி தந்தப் பெண்மணியின் சிலையைப் பார்த்து, கல்வி முடித்துச் செல்லும் மாணவனின் கவிதை.

வஞ்சம் கொண்ட நெஞ்சம் பல,
லஞ்சம் கேட்டு மிஞ்சுவதுண்டு.
நஞ்சு விளைந்த அந்த நெஞ்சங்களை,
பிஞ்சு நெஞ்சங்கள் கெஞ்சுவதுண்டு.

தஞ்சம் தரும் நெஞ்சம் கொண்ட
நெஞ்சங்களுக்குப் பஞ்சம் உண்டு.
அதில் மிஞ்சும் பேரும் கொஞ்சம் உண்டு,
புரிந்துக் கொண்டேன் உன்னைக் கண்டு!

தஞ்சைக்குக் கொள்ளிடம் போல,
காஞ்சிக்குப் பாலாறு போல,
என் வாழ்விற்கு வளம் சேர்த்தாயே,
கல்வி தந்த என் இரண்டாம் தாயே!

கலைக் கற்று செல்கிறேன் இன்று,
சிலையாய் நீயும் வாழ்த்துகிறாய் நின்று!

எழுத்து & எண்ணம்,
அருண் பாரதி சுவாமிநாதன்

Note : Situational Poetry

கடவுள் யார்?

சிலையும் சிலுவையும் பரம்பொருள் என்றும்,
கதையின் நாயகன் கடவுள் என்றும்,
காவி துறவி சாமி என்றும்,
மதத்திற்காக கலவரம் என்றும்,
தன்னைத் தானே தேவன் என்றும்,
கூவும் மாந்தர் மெய்யும் கேளும்!

மண் செழிக்க மழைத்துளி தரும்,
வான் என்னும் பகவான் பாரும்.
தேனி வாழ தேனைத் தரும்,
ஒரு நாள் தெய்வம் பூவும் பாரும்.
மரம் வளர உரமாய் மாறும்,
நரகல் கூடக் கடவுள் பாரும்!

சேய்க்காக பத்து மாதம் வாடும்,
தாய் என்னும் தெய்வம் பாரும்.
மெய்க் காக்க அன்னம் தரும்,
விவசாயி என்னும் சாமி பாரும்.
நோய் அண்டா அண்டம் தரும்,
ஆய் அள்ளும் ஆண்டவன் பாரும்!

தேவன் என்பவன் ஒருவன் அல்ல...
ஒவ்வொருவனும் தான்!

எழுத்து & எண்ணம்,
அருண் பாரதி சுவாமிநாதன்.

இப்படிக்கு சிவன்

தற்செயலா? தன் செயலா?

காலை 10 மணி அளவில், காந்தி  மண்டபம் சாலை...

திங்கள் முதல் வெள்ளி வரை, இந்நேரத்தில் இச்சாலை மகிழுந்துகளாலும், இருசக்கர வாகனங்களாலும் நிரம்பி, அவை கீழே புகையைக் கக்கி, மேலே ஒலியைத் துப்பிக் கொண்டிருக்கும் காட்சியை நாம் காணலாம். கக்கலும், துப்பலும், அவை நடுவில் மக்களும் என விளங்கும் சாலை இன்றோ காலியாய்க் கிடந்தது. அங்கே மிகப் பிரம்மாண்டமாய் உயர்ந்து நின்றது "அண்ணா நூற்றாண்டு நூலகம்". நூலகத்தின் நுழைவு வாயிலிலிருந்து, இரண்டு நபர்கள் வெளியே வந்தனர்.

"தமிழ் இலக்கிய வரலாறு - இந்த புக் (book) படிச்சேன் டா இன்னிக்கு.. சங்க காலத் தமிழ் இலக்கியங்களோட ஹிஸ்டரியத் (history) தொகுத்துருக்காங்க.." என்றான் சூர்யா.

"டேய்... எவன் டா இவன்? ஹிஸ்டரி ஆம் ஹிஸ்டரி... நீ தனியா போகும் போதே டவுட் (doubt) ஆனேன். I was reading this Dan Brown novel - Digital Fortress. Fast paced. இப்போ தான் இண்டர்மிசன் (intermission) வர போய் இருக்கு, டைம் போறதே தெரில.." என்று தான் படித்த ஆங்கில நாவல் ஒன்றின் பெருமையை அளந்து விட்டான் தேவா.

"ஹிஸ்டரியும் முக்கியம் தான். இன்னிக்கு நடக்கறது நாளைக்கு ஹிஸ்டரி. ஹிஸ்டரி நால தான் இன்னிக்கு நீ சொல்ற digital fortress ல வர கம்ப்யுடேர்ஸ் எல்லாம். சார்லஸ் பாபேஜ் (charles babbage) ஒரு ஹிஸ்டரி, அவர் கண்டுப்பிடிச்சது ஒரு ஹிஸ்டரி"

"இப்படியே பேசிட்டு இரு... கவெர்மெண்ட் ஆர்ட்ஸ் காலேஜ் ல ஹிஸ்டரி வாத்தியார் வேல கெடச்சுரும்..." என்றுக் கிண்டல் அடித்தான் தேவா.

"போடா டேய் போடா... நீ எல்லாம் செத்தாலும் புரிஞ்சுக்க மாட்ட..."

<<பீப்... பீப்...>> தேவாவின் கைப்பேசி ஒலித்தது. தேவா தன் பாக்கெட்டில் இருந்துக் கைப்பேசியை எடுத்தான். ஒரு மெசேஜ் (message) வந்திருந்தது.

"வரலாற்றைப் பழித்து வரலாறாகும் வரிசையின் ஆதி நீ தான்...
அழிப்பவன் நான்! உன்னை அழிக்க வருகிறேன்!"

- கடவுள்

செய்தியைப் படித்தவுடன் தேவா இடி இடியெனச் சிரித்தான். "ஹாஹாஹாஹாஹா... மெசேஜப் பாரேன்... செம காமெடி... வழ வழ கொழ கொழனு.... வரலாற்றைப் பழித்து?? ஹாஹாஹா..."

"என்னடா கடவுள்னு போட்ருக்கு?" என்று சிறிதாக சிரித்தான் சூர்யா.

"ஹாஹாஹா... ஆமா மச்சா... என் பேரு வரலாறு-ல வருமாம், என்ன அழிக்க வரானாம்" என்று ஏளனம் செய்துக்கொண்டே நடைமேடையை (platform / sidewalk) விட்டுக் கீழே ரோட்டில் இறங்கினான் தேவா.

அவன் இறங்கிய அடுத்த கணமே, பின்னால் வேகமாக வந்துக் கொண்டிருந்தக் கார் (car) ஒன்று அவன் பின்னால் வந்துச் சரட்டென்றுப் பிரேக் (brake) பிடித்து நின்றது. மகிழ்வூந்தின் ஓட்டுனர் மட்டும் பிரேக் அழுத்தாமல் இருந்திருந்தால் கன நேரத்தில் தேவாவிற்கு விபரீதம் நடந்திருக்கும். சூர்யா அத்ரிச்சியில் உறைந்தான். வண்டி நின்ற விதத்தைப் பார்த்து தேவா ரோட்டுத் தரையில் விழுந்திருந்தான்.

"ஏய் பொறம்போக்கு... சிரிச்சுனே போயிருப்ப... என் வண்டி தான் கெடச்சுசா?" என்றுத் திட்டினான் வண்டியின் டிரைவர். பயத்தால் ஏதும் பேசாது அவன் முகத்தையே நோக்கினான் தேவா. சூர்யா அவன் கையைப் பிடித்து மீண்டும் அவனை நடைமேடையில் ஏற்றினான். கார் விரைந்தது. சுற்றி வேடிக்கைப் பார்த்த மக்களும் கலைந்துச் சென்றனர். சிறிது நேரம் அமைதியாய் நடைமேடையின் நுனியில் அமர்ந்திருந்தத் தேவா எழுந்தான். தன் கையிலிருந்தக் கைப்பேசியின் பொத்தான்களை வேகமாக அழுத்தி, மீண்டும் அந்த மெசேஜைப் படித்தான். அவன் செய்கைகளை கவனித்துக் கொண்டே நின்றான் சூர்யா.

"சிரிக்க வேண்டிய விஷயம் இல்ல மச்சா... ஏதோ நடக்குது"

"சீ! ஏதோக் கொயின்சிடென்ஸ் டா!" என்றான் சூர்யா. 

"இல்ல டா.  நெனச்சுப் பாரு. நம்ம ரெண்டு பேரும் ஹிஸ்டரி பத்திப் பேசினோம். அத ஒருத்தன் மெசேஜ்-ல அனுப்புறான், வார்ன் (warn) பண்றான். அதே மாறி சாவு என்னத் தேடி வருது... ஜஸ்ட் மிஸ் மச்சி... போயிருப்பேன்..." என்றான் தேவா.

அவன் முகத்திலிருந்த பயத்தையும் குழப்பத்தையும் பார்த்தான் சூர்யா. அவன் நிலையைப் புரிந்துக் கொண்டான். அவனுக்கும் தேவா சொன்னதில் அர்த்தம் இருப்பதாகவேத் தெரிந்தது. தேவாவின் கையிலிருந்து கைப்பேசியை வாங்கி மீண்டும் செய்தியைப் படித்தான் சூர்யா. "இதுல ஒன்னும் இல்ல... மொட்டையா கடவுள்-னு இருக்கு... நம்பர் இல்ல... ஹ்ம்ம்..."

<<பீப் பீப்>> தேவாவின் கைப்பேசியில் இரண்டாவது செய்தி!

அழிப்பவன் யார்?

தேவாவும் சூர்யாவும் கைப்பேசியில் வந்திருந்த செய்தியை உற்று நோக்கினர்.

"அழிப்பவன் உன்னை அடையும் முன்,
  அழிப்பவன் வாசல் நீ அடைந்து,
  பிழைக்கத் தேடு வழி!"

- கடவுள்  

தேவாவின் மனதில் பயம் நீங்கி வெறுப்பும் கோபமும் தோன்றியது. எனினும் அவனைப் பின்தொடர்பவனை அவன் பிடிக்க வேண்டும் என நினைத்தான். சுற்றும் முற்றும் பார்த்தான். சந்தேகம் எழும் விதமாக எவரும் இல்லை. சூர்யா செய்தியை மீண்டும் மீண்டும் படித்தான். இரண்டு செய்திகளையும் மாற்றி மாற்றிப் படித்தான். முதலில் வந்த நம்பரும் இப்போது வந்த இரண்டாவது மெசேஜின் நம்பரும் வேறு வேறு. மொபைல் நெட்வொர்க் ஹாக்கிங்?

 

"அழிப்பவன்... கடவுள்..." என்று முணுமுணுத்தான் தேவா.

"என்ன சொன்ன?" என்ற சூர்யாவின் கேள்வி தேவாவை யோசனையிலிருந்து வெளியே இழுத்தது.

"ஹான்?" என்றான்.

"அழிப்பவன்... கடவுள்... யெஸ்!" என்றுச் சொல்லிக் குதித்தான் சூர்யா.

"என்ன?"

"அழிப்பவன்... கடவுள்... அழிக்கும் கடவுள் யாரு?"

"சிவன்...?" என்று யோசனையோடு இழுத்தான் தேவா.

"யெஸ்!"

"சிவனா? கடவுளா? என்னடா சொல்ற...." என்று குழம்பினான் தேவா.

"அது இல்ல டா... நமக்குக்  கெடச்ச மொதக் (முதல்) குளு (clue) டெசிபெர் (decipher) பண்ணியாச்சு... உன்னை அழிக்க வரும் கடவுள் சிவன்... இப்போ ரெண்டாது clue-வ பாப்போம்... அழிப்பவன் உன்னை அடையும் முன், அழிப்பவன் வாசல் நீ அடைந்து, பிழைக்கத் தேடு வழி. Done!" என்று சொடுக்குப் போட்டான் சூர்யா.

"என்னது?"

 "டேன் பிரவுன்" - நக்கலாகக் கூறினான் சூர்யா.

ஏதோ பேச வந்த தேவாவைக் கை உயர்த்தி நிறுத்தி "அழிப்பவன்... சிவன்... சிவன் உன்னை அடையும் முன்...இல்ல இல்ல... அழிப்பவன் வாசல் நீ அடைந்து... நம்மள ஏதோ ஒரு எடத்துக்கு வழிக் காட்டுது..." என்று புதிரை உடைக்க முற்பட்டான் சூர்யா.

"அழிப்பவன் வாசல்னா என்னவா இருக்கும்?" ஒன்றும் புரியாது நின்றான் தேவா.

"நாம இருக்குறது மெட்ராஸ் ல... அழிப்பவன் வாசல்... அழிப்பவன் - சிவன்... சிவனுடைய வாசல்... கைலாசம்... மத்தியக் கைலாஷ்!" என்றுப் புதிரை உடைத்தான் சூர்யா.

"ஒரு வேள... அதுவா இல்லேனா...?" என்று தேவா சந்தேகத்துடன் கேட்டான்.

"History, you will be..! இருந்துச்சுனா... History, we will be..!"

கைலாசம் சொல்லும் விலாசம்!

எண்ணிக்கையில் பூதாகரம் எடுத்து நிற்கும் ஐ.டி (IT) மக்களின் சன்னதிக்குப் பிரகாரமாக அமைந்திருக்கும் ஐ.டி எக்ஸ்பிரஸ் ஹைவேயின் (I.T Express Highway) ஆதியில் அமைந்திருப்பது "மத்தியக் கைலாஷ்". மத்தியக் கைலாஷ் கோவிலின் எதிரில் உள்ளக்  "கஸ்தூரிபா நகர்" பறக்கும் இரயில் நிலையத்தின் படிகளில் அமர்ந்திருந்தான் சூர்யா. அவனுக்கு முன் குறுக்கும் நெடுக்கும் நடந்துக் கொண்டிருந்தான் தேவா. தேவாவின் கைப்பேசி சூர்யாவின் கையிலிருந்தது.

"வர சொன்னான் சரி... வந்தப் பெறகு? அத எங்க சொன்னான்?" கேட்டன் தேவா.

"இப்போ சொல்வான்!"

<<பீப்... பீப்...>> தேவாவின் கைப்பேசியை உயர்த்திக் காட்டினான் சூர்யா. தேவா சூர்யாவிற்கு அருகில் விரைந்தான்.

"உன் பாவம் கழுவ, வழி உண்டு! அவ்வழியே பெயராய் பெற்றதே வழிக் காட்டும்"

- கடவுள்

செய்தியைச் சூர்யா உன்னிப்பாக கவனித்தான். தேவாவோ அடுத்த கட்ட நடவடிக்கையைத் தீர்மானித்தான். அடையாளம் தெரியாத அந்த "அழிப்பவனை"த் தேடிப் பிடிப்பதே இந்த விளையாட்டிற்கு முற்றுப்புள்ளி என்றுத் தீர்மானித்த தேவா, சூர்யாவிற்கானத் திட்டத்தையும் வகுத்தான்.

"இப்போ இந்தக் குறிய ஒடைக்கணும்" என்று எழுந்தான் சூர்யா.

"அது மட்டும் இல்ல..."

 "வேற என்ன?" என்றுச் சற்று ஆச்சர்யத்துடன் கேட்டான் சூர்யா.

"சிவன் யாருன்னுக் கண்டுப்பிடிக்கணும்..."

பாவம் கழுவும் வழி!

"உன் பாவம் கழுவ... மச்சா... கூகிள் (google) பண்ணிப் பாரு... ஒவ்வொரு சாமிக்கும் பூஜை பண்ணும் போது, ஒவ்வொரு வழில பாவம் போகும்னு நம்புவாங்க... ஏசுக்கு ஹோலி வாட்டர் மாறி (holy water)... சிவனுக்கு?"

தேவா சூர்யாவின் கைப்பேசியை வாங்கி வேகமாக பொத்தான்களை (buttons) அழுத்தினான். கூகிளில் நிறைய முடிவுகள் வந்தன. அதில் ஒன்றை அழுத்தினான்.

"Bilva tree is sacred. Hindus believe Bilva tree leaf as a offering to Lord Shiva is a destroyer of terrible karma. Touching it, frees one from his/her sins"  படித்துக் கொண்டிருந்த தேவாவை சூர்யா நிறுத்தினான்.

"ஹ்ம்ம்... வில்வ மரம்-னு சொல்வாங்கத் தமிழ்-ல. சிவனுக்கு ரொம்ப உகந்தது. எல்லாச் சிவன் கோவிலையும் வில்வ மரம் இருக்கும். அத்தோட எலை (இலை) சிவபெருமான் கையில உள்ளத் திருசூலம் வடிவத்துல இருக்கும். இப்போ தான் ஏன் எல்லாச் சிவன் கோவிலையும் வில்வ மரம் இருக்குனு புரிது..." என்று விளக்கினான் சூர்யா.

"இது சொல்ற இடம்?"

ஒரு பெருமூச்சு விட்டான் சூர்யா. யோசித்தான். "பாவம் கழுவ வழி - வில்வம். அந்த வழியே பெயராய் பெற்றதே வழிக் காட்டும். வில்வத்த பெயரா பெற்றது... ஹ்ம்ம்... போலாமா?"

"எங்க?" என்றான் தேவா.

"19B"

"டி. நகரா?"

"மாம்பலம்" என்றுத் திருத்தினான் சூர்யா.

சைதாபேட்டை பேருந்து நிறுத்தத்தில் இறங்கிவிட்ட தேவா, மத்தியக் கைலாஷிலிருந்து சைதாபேட்டை வரும் வரை சூர்யாவுடன் நடந்த உரையாடலையும், அது தந்த வியப்பையும் எண்ணி நடந்துச் சென்றது, அவன் கால் போனப் போக்கில் நடத்துச் செல்வது போல் இருந்தது. "எப்படி மாம்பலம்-னு சொல்ற?" என்று தான் கேட்டக் கேள்விக்கு சூர்யாவிடம் இருந்து வந்தப் பதில் அவனை வியப்பில் ஆழ்த்தி இருந்தது.

மாம்பலம் என்பது திரிந்த சொல். உண்மையானச் சொல் - மகா வில்வம். வில்வம் மரம் அடர்த்தியாக இருந்தப் பகுதி அது. மகா வில்வம் என்பது திரிந்து திரிந்து இப்போது மாம்பலம் ஆனது. இந்த விளக்கத்தைச் சொல்லி சூர்யா "தமிழ் இனி மெல்லச் சாகும்" என்னும் மொழியைக் கூறியதும் தேவாவிற்குச் சரி என்றேப் பட்டது.

தேவாவின் கால்கள் நின்றன. அவன் நின்ற இடம், கால் போனப் போக்கில் அவன் போகவில்லை என்பதை உறுதிச் செய்தது. "சைதாபேட்டை காவல் நிலையம்". 

யார் இந்த சிவன்?

காவல் நிலையத்தின் உள்ளே நுழைந்த சூர்யா அரை மணி நேரத்தில் உதவி ஆணையரிடம் பேசிக்கொண்டிருந்தான். அரசியல்வாதியான தேவாவின் தந்தை  மூலம் உதவி ஆணையரைச் சந்திக்கும் வாய்ப்பு கிடைத்தது. ஆணையரிடம் தொலைப்பேசியில் பேசிய போது இருந்த அலட்சியம் இப்போது அவரிடம் இல்லாததை கவனித்தான் தேவா. முதலில் உதவி ஆணையர் அவனைச் சந்திக்க மறுத்ததையும், பின்னர் அவன் சிக்கலைக் கேட்டவுடன் ஒப்புக்கொண்டதையும் நினைவுக் கூர்ந்தான். அதற்குக் காரணம் உதவி ஆணையரிடம் இருந்தே வந்தது. அதைக் கேட்ட அவனது இதயத் துடிப்புச் சற்று  நின்றது. அவர் சொன்னதாவது...

"இது ரெண்டாது கேஸ் எங்களுக்கு... நீங்க சொல்ற இந்தக் கடவுள்... சிவன்... அந்த அடையாளம் தெரியாத நபர்... நாங்க தேடிட்டு இருக்கோம்... எட்டு மாசமா..." என்றுத் துவங்கினார் உதவி ஆணையர்.

 

எட்டு மாதத்திற்கு முன் நடந்தக் கொலை வழக்கின் முக்கியக் குற்றவாளியாக தேடப் பட்டு வரும் அடையாளம் தெரியாத நபர் - சிவன். கங்கா என்னும் பெண்ணைக் கொலைச் செய்தக் குற்றத்திற்காகத் தேடி வருகின்றனர். கங்கா கொலை செய்யப் பட்டதற்கு இரண்டு நாள் முன்னதாக அவள் கைப்பேசியில் வந்த மெசேஜ் ஒரு முக்கிய ஆவணம். கங்காவின் கணவரிடம் பெற்ற வாக்குமூலத்தின் படி கங்காவின் கைப்பேசிக்கு வந்தச் செய்தியை அவள் சட்டம் செய்யவில்லை என்றும், அவள் கணவரும் அதை ஒரு பொருட்டாக எண்ணவில்லை என்பதும் தெரிந்திருந்தது. கங்கா ஏன் கொலைச் செய்யப்பட்டாள் என்பது இன்று வரை மர்மமாகவே இருக்கிறது. ஆனால் கங்கா கொலைச் செய்யப்பட்ட இடத்தில் கிடைத்த ஆவணம் ஒரு "ருத்ராட்சை". அதைக் கொலைகாரன் வேண்டும் என்று விட்டுச் சென்றிருந்தால், கங்காவின் கைப்பேசியில் வந்தச் செய்திக்கும் கொலைகாரனுக்கும் சம்பந்தம் உண்டு என்பதை காவல் நிலையக் கோப்பில் எழுதினர் என உதவி ஆணையர் கூறினார். மேலும், தொலைப்பேசியில் தேவா தனது கைப்பேசிக்கு வந்ததாக உரைத்த முதல் செய்தியும், கங்கா கைப்பேசிக்கு வந்த செய்தியும் ஒன்றே என்று உதவி ஆணையர் கூற வியப்பின் எல்லையை அடைந்தான் தேவா.

இப்போது தேவாவை வைத்துத் தான் சிவனைப் பிடிக்க இயலும் என்று கணக்குப் போட்ட உதவி ஆணையர் தேவாவைச் சந்திக்க திட்டமிட்டார். தேவாவின் கைப்பேசியைக் கேட்ட உதவி ஆணையர், அது தேவாவிடம் இல்லை என்பதை அறிந்தவுடன் திடுக்கிட்டார். ஆனால், தேவாவின் திட்டத்தைக் கேட்டவுடன் எழுந்து வந்து தேவாவின் தோளில் தட்டி அவனதுத் தொலைநோக்குப் பார்வையைப் பாராட்டினார். அரை மணி நேரத்திற்கு முன்பாக, சூர்யாவும் தேவாவும் பேருந்தில் ஏறுவதற்கு முன் தேவா தனது திட்டத்தைச் சூர்யாவிடம் கூறினான். சூர்யாவும் திட்டத்திற்கு ஒப்புக் கொண்டான். அவன் கூறியத் திட்டமாவது -

சிவன் கைப்பேசித் தொழில்நுட்பங்களை நன்கு அறிந்திருந்ததால், அவன் அவர்கள் பின்னால் வந்து இவர்கள் போகும் இடத்தை அறிந்திருக்க வாய்ப்புக் குறைவு. மொபைல் ஜி.பி.எஸ் (mobile GPS) மூலமாகவே அவர்களைப் பின் தொடர வேண்டும் என யூகித்தான். சிவனின் கைப்பேசிச் செய்திகளில் வரும் குறிகளைத் தன்னை விட சூர்யா அதிவேகமாக உடைத்ததையும் கண்டிருந்தான். சிவன் தன்னைத் தேடிப் பிடிப்பதற்குள், சிவனை அவன் தேடிப் பிடிக்க முடிவெடுத்தான்.

சிவனின் செய்திகள் தேவாவின் கைப்பேசியிலேயே வருவதால், அதைச் சூர்யாவின் கையில் ஒப்படைத்தான். சிவன் தேடும் தேவாவாகச் சூர்யா மாறுகிறான். சிவனின் செய்திகளைத் தொடர்ந்து, சிவனின்  வலையைத் தேடிச் செல்கிறான் சூர்யா. தேவாவோத் தொலைப்பேசியில் பேசிய உதவி ஆணையரின் உதவி தேடிச் செல்கிறான். சூர்யா மூன்றாவதுக் குறியை உடைத்து மாம்பலம் சென்றிருக்கிறான். அடுத்த குறி வந்தாலும், அதை அவன் உடைத்தாலும் அந்த இடத்தை விட்டு அவன் விலகக் கூடாது என தேவா கூறியிருந்தான். தேவா மாம்பலத்தை அடைந்து, சூர்யாவைச் சந்தித்தால் தான் அங்கிருந்து அடுத்த இடத்திற்கு அவர்கள் செல்வார்கள் என முடிவு செய்யப் பட்டிருந்தது. இந்த முடிவுகள் அனைத்தும் சிவன் தேவாவைத் தேடி மாம்பலம் வரமாட்டான் என்ற யூகத்தின் பெயரிலே கட்டப்பட்டிருந்தது.

சிவன் தேவா என எண்ணிச் சூர்யாவை துரத்துகிறான். தேவா சிவனைத் துரத்திப் பிடிக்க ஆயத்தமாகிறான் உதவி ஆணையரின் உதவியோடு. இரு துரத்தல்களும் சங்கமிக்கும் இடம் மிக விரைவில் வரும் !

உதவி ஆணையர் "Cyber Crime" பிரிவிற்கு தேவாவின் கைப்பேசியின் தகவல்களை அனுப்பி வைத்தார். தேவாவின் கைப்பேசிக்கு சிவனிடம் இருந்து வரும் செய்திகளை வைத்து, சிவனை எளிதாக ட்ராக் (track) செய்யலாம் எனத் திட்டம். "சைபர் கிரைம்" வேலையில் இறங்கினர். தேவாவின் கைப்பேசிக்கு வரும் ஒவ்வொரு அழைப்பையும், மெசேஜையும் ட்ராக் செய்தனர். இறுதியில் வந்தது சிவனின் செய்தி. செய்தி வந்திருந்த எண்ணை ட்ராக் செய்ய ஆரம்பித்தது கணினி. தேவாவோ, சூர்யாவோ, உதவி ஆணையரோ எதிர்பாராத முடிவைத் தந்தது கணினி.


சிவன் விஜயம்!


தேவாவிடம் இருந்து வாங்க வேண்டியத் தகவல்களை எல்லாம் வாங்கிக் கொண்டிருந்தார் உதவி ஆணையர். அப்போது அவருக்கு கைப்பேசியில் சைபர் கிரைம் பிரிவிலிருந்து அழைப்பு வந்தது. அந்த அழைப்பு அவரைத் திடுக்கிட வைத்தது. காவல் நிலையத்திலிருந்த ஆய்வாளர், உதவி ஆய்வாளர் ஆகியோருக்கு கட்டளைகள் பறந்தன. தேவா எழுந்து "என்ன ஆச்சு?" என்றான்.

"சைபர் செல்-ல இருந்து கால் (call from cyber cell)... சிவன் இப்போ இருக்கிற இடம் - மாம்பலம் இரங்கநாதன் தெரு பக்கத்துல"

அதிர்ச்சியில் உறைந்தான் தேவா. சூர்யாவை இவ்வளவு சீக்கிரமாக சிவன் நெருங்குவான் என அவன் நினைக்கவில்லை.

"சார்... வாங்க சார் போலாம்... சூர்யாவ காப்பாத்தணும்"

"டோன்ட் வொர்ரி... டி.நகர் போலீஸ் இந்நேரம் அந்த இடத்தைச் சுத்தி இருப்பாங்க... அது மட்டும் இல்ல... நாமளும் அங்க தான் போறோம்..." என்று தேவாவை அழைத்து ஜீப்பிற்கு விரைந்தார் உதவி ஆணையர்.

அடுத்தப் பத்து நிமிடங்களில், தேவா மாம்பலத்தை அடைந்தான். உதவி ஆணையர் தேவாவை  ஜீப்பிலேயே இருக்கும்படிக் கூறினார். ஜீப்பில் இருந்தபடியே சூர்யாவைப் பார்த்தான். சூர்யா தேவாவின் கைப்பேசியை பார்த்துக்கொண்டே நின்றான். திடீரென மாறிய அந்தச் சுழல், வந்துக் குவிந்த போலீஸ் வேன்கள் இவையனைத்தையும் கவனித்துக் கொண்டிருந்தன இரு கண்கள்.

அந்தக் கண்களில் ஏமாற்றம் தெரிந்தாலும், சில நொடிகளில் அதே கண்களில் திருப்தி தெரிந்தது. சிவன் தேடிக் கொண்டிருந்த தேவாவின் அடையாளம் சற்று நேரத்தில் தெரியவரும். ஆனால், தேவாவின் இடத்தில் நின்றுக் கொண்டிருந்ததோ சூர்யா. இறந்துப் போன கங்காவின் கேசை நடத்திய உதவி ஆணையரைத் தொலைக்காட்சியில் பார்த்திருந்தான் சிவன். சுற்றும் முற்றும் பார்த்தபடி, உதவி ஆணையர் சூர்யாவை நோக்கி நடந்தார். உதவி ஆணையர் சூர்யாவை அழைத்து ஜீப்பிற்கு வந்தார். இரங்கநாதன் தெருவை ஓர் பார்வைப் பார்த்த உதவி ஆணையர், அங்கு இருந்தக் கூட்டத்தைப் பார்த்து நம்பிக்கை இழந்தார். அந்தக் கூட்டத்தில், அடையாளம் தெரியாத நபரை, மொபைல் ட்ராகிங் மட்டுமே வைத்துத் தேடிப் பிடிப்பது கடினம் என உணர்ந்தார். மேலும், அப்பட்டமாக வந்தப் போலிஸ் வேன்களை சிவன் கவனித்திருக்க இயலும் என்பதால் காத்திருப்பது தேவையற்றது என்று எண்ணினார். ஜீப் சைதாபேட்டை காவல் நிலையம் வந்தடைந்தது.

திரிசூலத்தில் விரியும் பழங்கதை!

காவல் நிலையத்தின் உள் அறையில் கங்கா மற்றும் தேவாவின் கேசுகளை சல்லடைப் போட்டுக் கொண்டிருந்தனர் உதவி ஆணையரால் நிர்ணயிக்கப் பட்டக் குழு. சிவன், தேவா, கங்கா - இவர்கள் மூவரையும் இணைக்கும் புள்ளி எது? யார்?

கங்காவின் சொந்த ஊர், பள்ளிப் படிப்பு, கல்லூரிப் படிப்பு எதுவும் தேவாவுடன் ஒத்துப்போகவில்லை. சிவனைப் பற்றிப் போதியத் தகவல்கள் இல்லாததால், கங்கா - சூர்யா இவர்கள் இருவரின் ரெகார்ட்ஸ் மட்டுமே பெரும்பாலும் உருண்டது. அவர் அவர் கைப்பேசிக்கு சிவன் அனுப்பிய முதல் செய்தியே ஒற்றுமை. கடைசியில், போலிஸ் குழு இன்னொரு ஒற்றுமையைக் கண்டனர். தேவாவிற்கும் கங்காவிற்கும். அது அவர்களுக்கு கிடைத்த இரண்டாம் குறி -  திரிசூலம் அருகில் ஒரு கிரவுண்ட் இடம். இப்போது உள்ள ஏர்போர்டின் பின்புறம்.

முதலில் அந்த இடம் லிங்கேஸ்வரர் என்பவரின் பெயரில் பதிவு செய்யப் பட்டிருந்தது. பலக்  கைகள் மாறி ஒரு வருடம் முன்னதாக கங்கா என்பவரின் பெயரில் பதிவு செய்யப்பட்டிருக்கிறது. இந்த ஒருவரிடத்தில் இரண்டுக் கைகள் மாறி தேவாவின் பெயரில் பதிவாகி இருக்கிறது. கங்கா, தேவா இவர்களுக்கு இடையில் இரண்டுப் பேர் - ராஜா மற்றும் ரவிச்சந்திரன். இவர்கள் இருவருக்கும் அழைப்புப் பறந்தது. நிலத்தைப் பற்றி விசாரித்த போது ராஜா மற்றும் ரவிச்சந்திரன் கூறியதாவது -

ராஜா - ஆமா சார் ! ஒரு எட்டு மாசத்துக்கு முன்னாடி வாங்கினேன். அதுக்கு முன்னாடி வாங்கின பொண்ணுக் கொலை செய்யப்பட்டது வாங்குன பெறகு தான் தெரிஞ்சுச்சு. உடனே ஒரே மாசத்துல வித்துட்டேன். சகுனம் சரி இல்லாத நெலத்த வெச்சு வியாபாரம் செய்ய முடியாது சார்...

ரவிச்சந்திரன் - ஆமா சார் ! நல்ல வெலைக்கு வந்துச்சு வித்துட்டேன்... ஆமா நான் வித்தது அரசியல்வாதிட்ட தான்...

தேவாவின் தந்தை ஓர் அரசியல்வாதி. பத்திரப் பதிவு தேவாவின் பெயரில் நடந்துள்ளது. தேவாவிடம் கேட்டப்போது அவனும் "ஆமாம்" என்றான். உதவி ஆணையரின் முகத்தில் சிவனை நெருங்கி விட்டதற்கான மகிழ்ச்சி சற்று வந்தது. அந்த நிலம் யார் யார் பெயரில் பதிவு செய்யப் பட்டிருந்ததோ அவர்களின் பெயர் பட்டியலைக் கேட்டார் உதவி ஆணையர். பட்டியலை ஒரு முறைக்கு இரு முறை அலசினார். தன் விரலை பட்டியலின் மேல் நகர்த்திக் கொண்டு வந்த உதவி ஆணையர் ஓர் இடத்தில் சட்டென நிறுத்தினார்.

23.10.1995 - பரமசிவன்

பரமசிவன் என்பவர் 1995-ல் அந்த நிலத்தை வாங்கி இருக்கிறார். பரமசிவன் ஏன் நாம் தேடும் சிவனாக இருக்கக் கூடாது எனக் கேட்டார் உதவி ஆணையர். உடனடியாக பரமசிவனின் விலாசம், தொலைப்பேசி எண் போன்ற விவரங்களைத் தேடச் சொன்னார். இரண்டே மணி நேரத்தில் பரமசிவனின் விவரங்கள் சேகரிக்கப்பட்டன.

மேலும், சிவன் அண்ணா நூற்றாண்டு நூலகத்தில் பணி புரிகிறார் என்றும் விவரங்கள் சேகரித்தனர். சிவனின் தமிழ் புலமைக்கு இதுக் கூட ஒரு காரணமாய் இருக்கலாம் என்று எண்ணினார் உதவி ஆணையர்.

அவன் விலாசத்திற்கு ஒரு போலிஸ் படைப் பறந்தது.

பரமசிவன் வீட்டைச் சோதனை செய்தக் காவல் துறையினர் அங்கு இருந்து சிலப் பத்திரங்களையும், இரண்டு விரலிகளையும் (விரலி - pen drive) காவல் நிலையத்திற்கு எடுத்து வந்தனர். அவற்றை பார்த்ததில், பரமசிவன் திரிசூலத்தில் இருந்த இடத்தை வாங்கியதின் பின்னணி தெரிய வந்தது. விரலிகளில் இருந்தப் பவர்பாய்ன்ட் ப்ரெசண்டேசன்கள் அதைத் தெரிவித்தன. பரமசிவன் "சென்னைவாசி" என்ற பிரபலத் சங்கத்தினுடன் சேர்ந்து திரிசூலத்தில் "சென்னையின் வரலாறு" எனும் தனியார் அருங்காட்சியகத்தை ஏற்பாடு செய்ய இருந்தது தெரிய வந்தது. பத்திரங்கள் பலவும் திரிசூலத்தில் உள்ள அந்த நிலத்தையேக் குறித்தன.

"சென்னையின் வரலாறு" எனும் அருங்காட்சியகம் என்பது சிவனின் செயல்களை ஒத்துப்போனது. அவன் கங்காவிற்கும், தேவாவிற்கும் அனுப்பியச் செய்திகளும், சென்னையின் பழமையான வரலாற்றைக் குறிப்பதாகவே இருந்தது. மேலும், அவன் வீட்டைச் சோதனைச் செய்ய போனக் காவல் துறையினர் முக்கியமான இன்னொரு தகவலும் தெரிந்து வந்தனர். பரமசிவன் வீட்டில் இருந்த மருத்துவச் சீட்டு.

மருத்துவரிடம் பேசிய போது தெரிய வந்தது பரமசிவனின் மனோதத்துவ நிலை. பரமசிவன் அடிக்கடி சைக்கோ போல் நடந்துக் கொள்வதாகவும், சிகிச்சைப் பெற்று வருவதாகவும் தெரிய வந்தது. பரமசிவன் சைக்கோ போல் நடந்துக் கொண்டால், அவன் மிகவும் ஆபத்தானவன்  என்றும், அவனை மிக விரைவில் பிடிக்க வேண்டும் என்றும் நினைத்தனர் காவல் துறையினர்.



அழிப்பவனின் சக்தியா? காப்பவனின் யுக்தியா?

சூர்யாவிடம் காவல் நிலையத்தில் நடந்தது, அவன் உதவி ஆணையரிடம் கேள்விப்பட்டது அனைத்தையும் கூறினான் தேவா. தேவாவிற்கு ஏற்பட்ட அதே அதிர்ச்சி, அதே பாதிப்பு சூர்யாவிடமும் வெளிப்பட்டது. சூர்யா தேவாவின் கைப்பேசியை எடுத்துச் சிவனின் அடுத்த குறியைக் காட்டினான். சிவன் அனுப்பிய மெசேஜ் -

"உன்னை அழிக்க சக்தி சேர்க்கிறேன்...
சக்தி சேர்ந்து மண்ணுக்குப் பெயரானது...
மண்ணோடு மண்ணாகும் முன் அம்மண்ணைத் தேடி வா!"

- கடவுள்

"கஷ்டம் தான்... யோசிப்போம்" என்று பெருமூச்சு விட்டான் சூர்யா.

"சக்தி-னா ஒரு வேள பார்வதிய குறிக்குதோ?" என்று கேட்டான் தேவா.

"யெஸ்... இருக்கலாம்.."

"சிவன்... உன்னை அழிக்க சக்தி சேர்க்கிறேன். பார்வதி..." என்று குழம்பினான் தேவா. அவன் முனுமுனுத்ததைப் பிடித்தான் சூர்யா.

"இல்ல, உன்னை அழிக்க சக்தி சேர்க்கிறேன்... சேருது... சிவனோட சக்தி சேருது... அர்த்தநாரீ... திருநங்கை... ஹ்ம்ம் அடுத்து நம்மப் போக வேண்டியது நங்கநல்லூர்..." என்றுக் கூறி சொடுக்கிட்டான் சூர்யா.

"நங்கை நல்லூரா?"

"காஞ்சி சங்கராச்சார்யா வெச்ச பேருனு கூட சொல்றாங்க. எந்த அளவுக்கு உண்மையோ? நெறய கோவில் இருக்குற நாலச் சின்னக் காஞ்சினு கூட சொல்வாங்க. நங்கை நல்லூர்!" என்றான் சூர்யா.

"போலாம்" என்றுக் கிளம்பிய தேவாவை நிறுத்தினார் உதவி ஆணையர்.

நங்கநல்லூர் செல்லும் சூர்யா, தேவாவை,  மறைமுகமாக போலிஸ் பின்தொடர்வார்கள் என்றும், சிவன் தோன்றினால் உடனே பிடிக்க வேண்டும் எனக் கூறினார். இந்த முறை எந்த வித ஆர்பாட்டமுமின்றி போலிஸ் நுழைய வேண்டும் என்பதில் தெளிவாக இருந்தனர் காவல் துறையினர். சிவன் மாம்பலத்தில் சுதாரித்திருந்தால் நங்கநல்லூரில் அவனைப் பிடிப்பது கடினமே. எனினும் உதவி ஆணையர் நம்பிக்கை இழக்கவில்லை. மேலும் பலக் கட்டளைகளை தேவாவிற்கும், சூர்யாவிற்கும் கொடுத்தார். 

"Operation Siva Starts!"

Operation Siva

நங்கநல்லூர் எல்லை ஆரம்பத்தில் ஒரு டாக்ஸி (taxi) வந்து நின்றது. மாம்பலம், மத்தியக் கைலாஷ் ஆகிய இடங்களில் பிரதானமானப் பகுதிகளில் நின்ற சூர்யா, இங்கு நங்கநல்லூர் எல்லையில் உள்ள காலி இடத்தில் டாக்ஸியை நிப்பாட்டினான். உதவி ஆணையரின் ஆணை. காலி இடம் பல ஏக்கர்கள் இருக்கும். ஆளில்லா இடம் அது. தங்கள் திட்டத்தின் வெற்றி எவ்வளவுச் சாத்தியமோ, சிவனின் திட்டம் வெற்றி அடைவதும் அவ்வளவுச் சாத்தியமே. தேவா டாக்ஸியை விட்டு கீழே இறங்கினான். அவன் சட்டை பட்டனில் ஓர் கேமரா (camera) பொருத்தப்பட்டிருந்தது. டாக்ஸியின் உள்ளே சூர்யா தேவாவின் கேமராவில் விரிந்தக் காட்சியைப் பார்த்துக் கொண்டிருந்தான். உதவி ஆணையரும் அவனருகில் இருந்தார். மப்டியில் ஐந்து போலீசார் அந்தக் காலி இடத்தைச் சுற்றி இருந்தனர். புதருக்குள் மறைந்தும் மரத்தின் மேல் ஏறியும் படர்ந்திருந்தனர். தேவாவை இறக்கி விட்ட அடுத்த கணமே டாக்ஸி பின்வாங்கியது. தேவா இருந்த இடத்தை விட்டு அரைக் கிலோமீடர் தூரத்தில் ஒரு போலிஸ் வேன் நின்றது. அதனுள் சூர்யாவும் உதவி ஆணையரும் நுழைந்தனர். பலக் கணினிகள் உள்ளே இயங்கிக் கொண்டிருந்தன. ஒரு கணினியில் ட்ராக்கிங், ஒரு கணினியில் கேமரா வீடியோ, ஒரு கணினியில் சிவன் கொடுக்கும் குறிகளுக்கு வேண்டிய இணையதளப் பக்கங்கள் என கணினிகளின் சப்தம் மனிதர்களின் சப்தத்தை விட ஓங்கிக் கேட்டது.

தேவா காலிக் கிரவுண்டின் நடுவில் நடந்துச் சென்றான். காலிக் கிரவுண்டில் வெளிச்சமிருந்த ஒரே இடத்தில் சென்று நின்றான். போலீசார் துப்பாக்கியை உபயோகிக்கும் சூழ்நிலை ஏற்பட்டால் அவர்களுக்கு வெளிச்சம் தேவை என்பதால் அந்த முடிவு. கையில் கைப்பேசியை பார்த்தான். நேரம் இரவு எட்டு மணி ஆகிவிட்டது என்பதைக் கைப்பேசி சொன்னது. தேவா திடுக்கிட்டான் - கையில் இருந்தக் கைப்பேசியில் செய்தி. கைப்பேசியில் மெசேஜைப் பார்த்தான். கேமரா மூலம் போலிஸ் வேனில் இருந்த சூர்யாவிற்கும் அது தெரிந்தது.

 "அந்தம் அடைந்து நிற்கும் உந்தன் வினாவிற்கு,
   முந்தன் எந்தன் ஆயுதம் சொல்லும் விடை!"

அதைப் படித்த சூர்யா "சிவன் வருகிறான்" என்றான். அதே சமயத்தில் தேவாவும் "சிவன் வருகிறான்" என்றான். அவன் சொன்னது கேமராவில் கேட்டது. அவனும் கைப்பேசிச் செய்தியைப் பார்த்தே அதைச் சொன்னான். இருவரும் செய்தியைப் புரிந்துக் கொண்டனர். இது தான் முடிவு என்று "அந்தம் அடைந்து நிற்கும்" சொன்னது. "ஏன்" என்ற அவர்களின் கேள்விக்குப் பதில் தேடி வந்திருக்கின்றனர். அந்தக் கேள்விக்கு முந்தனின் (கடவுள்) ஆயுதம் பதில் சொல்லும் எனக் குறிப்பிட்டிருந்தது. "முந்தன் எந்தன்" என்றதால் அது சிவனையேக் குறிக்கிறது. சிவனின் ஆயுதம் என்ன? திரிசூலம்!

15 நிமிடங்கள் கடந்தன. தேவா சுற்றும் முற்றும் பார்த்த படி நின்றான். உதவி ஆணையர் மற்றும் சூர்யாவின் கண்கள் கேமராவில் விரியும் காட்சிகளின் மேல் பொருந்தியிருந்தன. காலடிச் சப்தம் கேட்டு தேவா திரும்பினான். ஒரு உருவம் தன்னை நோக்கி வந்துக் கொண்டிருந்தது. அந்த உருவத்தைப் பார்த்து அவன் திடுக்கிட்டான். 

திரிசூலம் சொன்ன பதில்!

"நீ... நீ...?" என இழுத்தான் தேவா. அவனது முகத்தை எங்கேயோ பார்த்த ஞாபகம் இருந்தது. சற்று நிதானித்தான். அவன் கண் முன் சிலக் காட்சிகள் வந்துச் சென்றன. அவன் தரையில் விழுந்துக் கிடக்கிறான். அவன் தலையின் பக்கத்தில் கார் ஒன்று நின்றுக் கொண்டிருக்கிறது. "ஏய் பொறம்போக்கு... சிரிச்சுனே போயிருப்ப... என் வண்டி தான் கெடச்சுசா?" என்றான் கார் டிரைவர். ஆம், காலையில் அவன் பார்த்த கார் டிரைவர் அவன் முன் நின்றுக் கொண்டிருந்தான்.

அந்த மனிதனுக்கும் அதேக் காட்சி நினைவுக்கு வந்தது. காலையில் தன் காரில் கைப்பேசியைப் பார்த்துக்கொண்டே ஒருவன் மீது மோதப் போன அந்த நிமிடம் நினைவுக்கு வந்தது. காலைத் தற்செயலாகச் சந்தித்த ஒருவன்  இப்போதுத் தன் செயலால் அவன் எதிரில் நிற்பதைக் கண்டான். கயோஸ் தியரி போல் இருந்தது.

"தேவா எங்க?" என்றான் அந்த மனிதன். ஆம். சிவன் வந்துவிட்டான். தேவா என்றுச் சொன்னதும் அவன் தான் சிவன் என முடிவு கட்டினான் தேவா.

"நான் தான் தேவா!"

"போலிஸ்?"... சூர்யாவையே தேவா என எண்ணி இருந்த சிவனுக்கு போலீஸாக இருக்குமோ என்று ஐயம் வந்து, தன் சட்டைக்கு அடியிலிருந்தக் கைத்துப்பாக்கியொன்றை எடுத்துத் தலைக்கு நீட்டினான். தேவா அதிர்ந்து பின்னால் நகர்ந்தான். ஒரு புதரின் நடுவிலிருந்து துப்பாக்கிக் குண்டு ஒன்று பறந்தது. சிவனின் கையில் பாய்ந்தது. அவன் கைத்துப்பாக்கியை இழந்தான். ஐந்து போலீசார் அவனை நோக்கி விரைந்தனர். சிவனைக் குழப்பவே உதவி ஆணையர் தேவாவை அனுப்பி வைத்திருந்தார். போலிஸ் வருவதைக் கண்ட சிவன் தன் சட்டைப் பையில் இருந்து ஒரு கத்தியை உருவி தேவாவின் மீதுப் பாய்ந்தான். தேவா விலக விலக சிவன் சராமாரியாகக் கத்தியைப் பாய்ச்சி தேவாவைக் கீற முற்ப்பட்டான். போலிஸ் 20 அடி தூரத்தில் இருந்த போது, தேவாவின் இடுப்பில் பாய்ந்தது கத்தி. தேவாக் கீழே விழுந்தான்.

சிவன் ஓட ஆரம்பித்தான். ஐந்து போலீசாரும் சராமாரியாக சிவனை நோக்கிச் சுட்டனர். வெளிச்சம் இருந்த இடத்தை அவன் கடந்து விட்டதால், அவர்கள் குண்டுகள் அவன் அருகில் வெடித்தன. அவனை காயமாக்கவில்லை. சிவன் அவர்களிடம் இருந்துத் தப்பித்தான். உதவி ஆணையர் சிவனைத் துரத்துமாறு வேன் டிரைவருக்கு ஆணையிட்டார். அரைக் கிலோமீட்டர் ஓட்டத்திற்குப் பிறகு சிவனை மறித்தனர். சிவனின் நெத்தியில் துப்பாக்கியை வைத்தார் உதவி ஆணையர். விலங்கு எடுத்து வரக் கூறினார். வேனினுள் சூர்யாவை கவனித்து விட்ட சிவன், கண் இமைக்கும் நேரத்தில் உதவி ஆணையரைத் தாக்கினான், அவர் கீழே விழுந்துப் புரண்டார். அவர் கையில் இருந்தத் துப்பாக்கியைப் பிடிங்கினான். சூர்யா இருந்தத் திசையை நோக்கிச் சுட்டான். தேவா என நினைத்து சூர்யாவைக் கொள்ள முற்பட்டான். சூர்யா மயிரிழையில் தப்பித்தான். உதவி ஆணையர் நிதானித்து எழுந்து சிவன் மீதுப் பாய்ந்தார். சிவன் துப்பாக்கியை அழுத்தினான், இரண்டாம் குண்டு வேனினுள் பாய்ந்தது. சூர்யாவின் நெற்றியில் பாய்ந்தது.

சிறிது நேரத்தில் அந்த இடமே பிளாஷ் லைட்டுகளில் மின்னியது. மீடியா கவரேஜ்!

பழங்கதை தொடர்ச்சி!

விசாரணை அறையில் சிவன் உட்கார்ந்திருந்தான். உதவி ஆணையர் உள்ளே நுழைந்தார். மருத்துவச் சோதனை எல்லாம் அப்போது தான் சிவனுக்கு முடிவடைந்திருந்தது. சிவன் மிகவும் சோர்ந்திருந்தான்.


"சொல்லு... இதெல்லாம் எதுக்காக?" என்றார் உதவி ஆணையர்.

"அதான்..  மோப்பம் பிடிச்சு வீடு வரப் போய் இருப்பீங்களே...  என்ன நான் சொல்றது..?"

"அந்த நிலத்துக்கும் நீ கொலைச் செய்றதுக்கும் என்ன சம்பந்தம்?"

"கோதண்டம்..." என்றான் சிவன்.

"யாரு அது?"

"எனக்கு அடுத்து அந்த நெலம் அவன் பேரு-ல தான் இருக்கும்.. ஆனா அது உண்மையில்ல.. ரெஜிஸ்டரேசன் பத்திரம் எல்லாமே ஃபேக் (fake).. என்கிட்ட இருந்து அவன் வாங்கினதா பத்திரம் ரெடி செஞ்சுட்டான்".

"கோர்ட்-ல கேஸ் ஏன் போடல?" என்று கேட்டார் உதவி ஆணையர்.

"கேஸ் போட்டா நிக்காது... அரசியல்வாதி ஈசியா தப்பிச்சுருவான்..."

சிவனை ஏமாற்றி நிலத்தை அபகரித்ததாகச் சிவன் குற்றம் சாட்டுவது முன்னாள் மந்திரி கோதண்டம். உதவி ஆணையர் சற்றுச் சிந்தித்து விட்டு "இப்போ நீ கொலை செய்யுற ஆட்களுக்கும் இதுக்கும் எந்தச் சம்பந்தமும் இல்ல" என்று எவ்வளவோ எடுத்துக் கூறியும் சிவனின் மனதில் அதுப் பதியவில்லை. அரசு மனோதத்துவ மருத்துவர் ஒருவரிடம் அவன் ஒப்படைக்கப் பட்டான்.

திரிசூலத்தில் உள்ள அந்த நிலத்தை வாங்கும் அனைவரையும் சிவன் கோதண்டத்தின் உருவத்தில் நினைத்துக் கொள்கிறான் என்றும், அவர்களைக் கொலை செய்ய அவன் நிலையில்லாத மனம் சொல்கிறது என்றும் மருத்துவர் ஆய்வில் அறிந்தார். அவனது அறிவிற்கு அவர்களின் பெயரை வைத்து வித்தியாசம் அறிய தெரிந்தும், சில நேரங்களில் அவர்களின் உருவம் கோதண்டம் போல் மாறி மாறித் தெரிவதால் குழப்பம் அடைகிறான். குழப்பத்தின் உச்சியில் கொலைகாரனாகிறான் என்று மருத்துவர் ஆய்வு முடிவை எழுதினார்.


இதுவும் கடந்துப் போகும்!

தேவா இடுப்பில் கட்டுடன் சூர்யாவின் வீட்டிற்குள் நுழைந்தான். அவனுக்கு சுற்றி நடக்கும் எதுவும் காதில் விழவில்லை. வீட்டினுள் நுழைந்ததும், சூர்யாவைக் கண்டான். வெள்ளை உருவமாக கண்ணாடிக் குளிர் பெட்டியில் உறங்கிக் கொண்டிருந்தான். அவனது தலைச் சிதைக்கப் பட்டதைக் கண்ட தேவாவின் கண்ணில் கண்ணீர் பெருக்கெடுத்து வந்தது. சட்டெனத் திரும்பி வீட்டை விட்டு வெளியே ஓடினான். தேவாவை நோக்கி வந்த ஆபத்து சூர்யாவிற்கு முடிவாய் இருந்தது.

சூர்யா, தேவா, சிவன், கோதண்டம், கங்கா - இவர்கள் தான் ஒரு வாரமாக தொலைக்காட்சியில் தெரிந்தனர். விவாதங்கள், பேட்டிகள், விமர்சனங்கள், கட்சி மோதல்கள் எனப் பல நடந்தன. பரமசிவன் கூறியது உண்மையா இல்லையா என்றும் பல விவாதங்கள் நடந்தன. கோதண்டம் சிவனின் குற்றச்சாட்டை பொய் என்று கூறி உதறித் தள்ளினார். யாருக்கும் நிரூபிக்க அவருக்கு அவசியமில்லை என்றுக் கூறி விலகினார். அந்த வாரத்தின் இறுதியில் தொலைக்காட்சி நிறுவனங்கள் பரமசிவன் செய்தியை ஒளிபரப்ப நிறுத்தினர். டி.ஆர்.பி-க்காக அலையும் தொலைகாட்சி நிறுவனங்களுக்கு வேறு ஒரு செய்திக் கிடைத்தது. மக்களும் மீடியாவும் இச்செய்தியை மறந்தனர்.

தேவா தன் தொலைகாட்சியில் சேனலை மாற்றினான்.

"மன்னிக்குறோமோ இல்லையோ மறந்தறோம்! மறதி - ஒரு தேசிய வியாதி!" என்று கமல் ஹாசனின் வசனம் கேட்டது!

"இதுவும் கடந்துப் போகும்" 

எழுத்து & உருவாக்கம்,

அருண் பாரதி சுவாமிநாதன்

நன்றி - கமல் ஹாசன், டேன் பிரவுன், இணையதளம்

Pasanga 2 - A Pandiraj Haiku

Branded with the national award winning "Pasanga", Pandiraj comes out with yet another script revolving around kids. In this flick, Pandiraj deals with ADHD (Attention Deficit Hyperactive Disorder) and the need of parental support and care for the kids. How different and entertaining is Pasanga 2 from Pasanga?

The film revolves around two kids - Nayana and Kavin. Both of them are reported mischievous, hyperactive and out of control in their respective schools and as a result, their parents have to keep changing schools. Their pranks and dialogues are adorable and amuse you at many places. At some point of time, we expect these two kids to meet... And it happens with both going to the same school and staying in the same apartment. Once they join hands, their parents and neighbours have double trouble handling them. Their pranks draw attention of the apartment association, after which their parents decide to leave them in the hostel. We can get glimpses of Taare Zameen Par, but Pasanga 2 has more to offer. Will the hostel atmosphere change the kids? Pandiraj's answer is No. Then, how? That forms the rest of the story.

Ramadoss (better known by his character Muniskanth), Karthik Kumar, Vidya Pradeep and Bindhu Madhavi look apt in their roles as parents. However, Bindhu Madhavi doesn't impress with her expressions. Karthik Kumar underplays his role and his performance needs to be lauded. Ramadoss - Vidya duo evoke laughter with their exchanges, one more memorable performance from Ramadoss. Along with them, Surya and Amala Paul provide an extended cameo which definitely adds strength to the movie. Surya gives a full fledged supporting role, keeping aside his stardom, a bold decision and an incredible gesture for a good cause. Guest appearances galore throughout the movie with Samudhirakani, Imaan Annachi, Soori, Delhi Ganesh, Jeyaprakash making an appearance. Soori as Sanjay Ramasamy is disappointing. Samudhirakani's dialogue delivery always makes a great impact with his tone itself questioning the society. Imaan Annachi and Delhi Ganesh provide some lighter moments.

The movie takes on the Indian education system, privatization in education, attention seeking kids, the mentality of teachers and parents during its course. However, the movie never deviates from what it is intended to convey. There are some commercial elements sprinkled all over which are much needed ones to prevent the movie from becoming preachy. The screenplay is predictable and slows down the pace of the movie. 

Cinematographer Balasubramaniem wields a magic on-screen and the picturization is well complimented with Arrol carolli's bgm. Especially, the "chotta bheema" song is brilliantly picturized with 360° views. Arrol's songs are a big plus for the movie. 

Pandiraj's immense level of patience handling kids and making them emote is amazing and he does it for the third time. His dialogues are the biggest strength to the movie. His script is honest and questions the society boldly. One such scene is Samudhrakani's conversation with a govt school teacher outside a private school. The dialogues are simple but hit you hard. Pasanga 2 is technically strong and the final output is neat. Though the presntation is neat, it feels like the plot takes a lot of time to convey the intended message. 

Pasanga 2 is a "Pasanga" in the city. Watch it with your kids, a perfect holiday treat for the kids and must watch for the parents!

Bottomline - The film does not preach, it makes you think...

Bhoologam - A Bold Attempt!

Basking in the success of his blockbuster Thani Oruvan, Jayam Ravi is back with Bhoologam, his fourth release this year. With a bold take on commercialization, the trailer of the movie looked impressive. N.Kalyana Krishnan, former assistant of S.P.Jhananathan turns director with this flick. After a long wait for the release, Bhoologam finally hits the theatres today. 

Bhoologam has an ensemble cast with Jayam Ravi, Prakash Raj, Trisha, Ponvannan, Chaams and Nathan Jones. Prakash Raj is at his menacing best and he brings out the money-minded nature of the media with ease. Ponvannan as the boxing coach makes an impact with his silent yet powerful role. Nathan Jones as "Killer George" fits easily into the role of an international boxer. Jayam Ravi's efforts to bring a close-to-reality boxer look and his performance are commendable. His dialogue delivery comes with the necessary punch and his dancing Bhoologam style is catchy!

A peek into the story was what the trailer of Bhoologam gave to the audience. There is much more to it. The story opens with the history of boxing in North Madras and the plot is well established by the time the title track ends. Jayam Ravi as Bhoologam witnesses his dad killed out inside a boxing ring against another boxer hailing from the same area. At that time, the boxing championships were more local and took place in an open ground with people of North Madras gathering around the ring to watch their local superheroes fight it out. After twenty years, the legal heirs of the boxing legends of North Madras - Bhoologam and Arumugam decide to take on each other, the former for revenge and the latter to defend the title! Unravelling this usual revenge story, the director adds few more interesting elements in screenplay - the media coverage from an upcoming television station, the entry of an international boxer and the sponsors who run behind the boxers and the media to take their share of profit. However, this interesting line up is lost somewhere in translation.

A dragging first half, a below average background score, songs, cheesy scenes and the pre-interval twist prove a dampener. The screenplay begins to pick up pace only few minutes before the intermission. The second half is flawless and conveys the intended message brilliantly.  Bhoologam concentrates on the effect of commercialization of sports and also takes on various sensitive social issues during its run. The portrayal of television media's monetary lens, the commercial and advertisement oriented sport outings is perfect.

SP. Jhananathan's thought provoking dialogues and Jayam Ravi's bold and flawless dialogue delivery makes the movie a safe one-time watch. Jayam Ravi's choice of scripts are amazing of late. SP. Jhananathan's dialogues during the pre-climax and climax sequences are samples of how bold the movie is. "Vyaabaaram sarva desam... Kadal thaandi chaeri-kulla vanthu kaasu paakum... ellai thaandi meen pidika ponaa thuppaaki sudum", "Walmart ae India la vetthala pocket poada vanthutaan", "India aezha naadu thaan, aana.. market perisu" are masterly penned dialogues. Dialogues receive the whole-hearted support of the audience and whistles and screams acknowledge it.

Except for some hiccups in translation of the ideas on-screen, Bhoologam conveys a strong message, a much needed one - portraying the sad state of today's society.

Bottomline - A film to be supported, rather than reviewed. I support Bhoologam!

"பே" தனமா!

"இவைங்களால கடைசி வரைக்கும் வேலவெட்டிக்குப் போகாம வாழ்ந்துற முடியுமானு நம்மளப் பத்தி ஊருக்குள்ள ஒரு கேவலமான டாக் (talk) இருக்கு! அந்தட் டாக்க (talk) நம்ம நொறுக்கணும்"..........................

"எவளோப் பெரியக் கேவலம் வந்தாலும் சரி, ஒரு செருப்ப வாய்லக் கவ்வக் குடுத்துக்கிட்டு இன்னொரு செருப்பச் சாணில முக்கி உச்சாந்தலையில நச்சு நச்சுனு அடிச்சாலும் சரி, கடைசிவரைக்கும் நம்ம வேலைவெட்டிக்குப் போகாம வாழ்ந்துக் காட்டணும்"........................

"அதுக்கு முன்னாடி, ஒண்ட வந்தப் பிடாறி ஊர் பிடாறிய வெரட்டுனக் கதையா, என்ன வெரட்ட வந்துருக்கான் அந்தத் தமிழரசு. அவன இந்த ஊர விட்டு ஓட ஓட வெரட்ட ஏதாவதொரு ஐடியா குடுங்க".......

[அல்லக்கை] "எல்லாரும் அவன் முன்னாடிப் போய் நின்னுக் கொடூரமா மொரைப்பொம் பாஸ்!"

அதுக்கும் மசியிலேனா ?

[அல்லக்கை] "கண்ணீர் விட்டு அழுதுப் பாப்போம் பாஸ்!"

அதுக்கும் எறக்கப்படலேனா ?

[அல்லக்கை] "கால்ல விழுந்துக் கதறுவோம் பாஸ்!"

அதுக்கும் போடா ***** னா ?

[அல்லக்கை] "ஆளுக்கு ஒரு தெசயாப் பாத்து ஓடுவோம் பாஸ்..!"

என்னடா சுத்தப் "பே" தனமாப் பேசிட்டு இருக்க?

பே தனமா... பே தனமா... பே தனமா....

"பே" தனமா! 

மாலை 5 மணி அளவில்...

மாணிக்கம் வீட்டின் டி.வி-யில் வைகைப்புயல் வடிவேலுவின் காமெடி ஓடிக்கொண்டிருந்தது. இங்கிலிஷ்காரன் என்றப் படத்தில் வரும் அந்தக் காட்சியை மாணிக்கம் சோபா மீதுப் படுத்துக்கொண்டு ரசித்தான்.அன்று அவனுடன் தங்கி இருந்த அவன் நண்பன் அன்வர் வீட்டில் இல்லை, ஊருக்குச் சென்றிருந்தான். அவன் இருந்திருந்தால் இதையெல்லாம் பார்க்க விட்டிருக்க மாட்டான். அதனால் வாய் விட்டுச் சிரித்து ரசித்துக் கொண்டிருந்தான்.

மாணிக்கம் தன் வீட்டுச் சமையலறையில் நுழைந்தான். தீக்குச்சியை எடுத்துக் கொழுத்தினான். எரியும் தீக்குச்சியை அடுப்பின் அருகில் கொண்டுச் சென்றான். அடுப்பின் ஒரு குமிழைத் திருப்பியதும் தீ அடுப்பின் மீதுப் படர்ந்தது. அடுப்பின் மேல் ஒரு பாத்திரத்தை வைத்து அதில் பாலை ஊற்றினான்.

சிறிது நேரத்தில், ஒரு டம்ளர் (குவளை) காப்பியுடன் (குழம்பி) ஹாலில் வந்து அமர்ந்தான். இரண்டு மடக்குகளே மீதமிருந்த நிலையில் அவன் முகம் சிறிது மாறியது. மூக்கைச் சுழித்து லேசாக முகர்ந்தான். ஏதோ ஒரு வாடை வந்துக்கொண்டிருந்தது. மெதுவாகக் கையிலிருந்த  டம்ளரை கீழே வைத்தான். எழுந்து நடந்தான். சமையலறையை அடைந்தான். சமையலறையின் வாயிலை அடைந்த உடனே அவன் கால்கள் விரைந்தன. அடுப்பின் மீதுப் பால் பொங்கி வழிந்தோடிக் கொண்டிருந்தது. வேகமாகச் சென்று அடுப்பை அணைத்தான் மாணிக்கம். அணைத்தப்பின், அவன் மனம் குழம்பியது. காப்பி எடுத்துச் செல்லும் முன் அவன் அடுப்பை அணைத்தானா? இல்லையா? அவன் நினைவுக் கூற முனைந்தான். முக்கால் டம்ளர் காப்பிக் குடித்தும் அந்தக் குழப்பமான மனநிலையில் அவன் அறிவு சற்று மெதுவாகவே இயங்கியது. நினைவுக் கூற முடியாததால், அவனது மறதியை நிந்தித்துக் கொண்டு வெளிவந்தான். அடுப்பை அணைக்க மறந்திருப்பேன் என்ற முடிவுக்கு வந்தான். மீண்டும் ஹாலில் வந்து அமர்ந்தான்.

அவனது முடிவு எவ்வளவு தவறானது என்பது காலையில் அவனுக்குப் புலப்படும். அவனிருக்கும் இடத்திலிருந்து 2 தட்டுகள் நாம் கடந்தோம் என்றால் காலை மாணிக்கம் அடையப் போகும் அதிர்ச்சியை அறியலாம். சமையலறையின் கோடியிலிருந்த கதவுச் சரியாகத் தாளிடாததை அவன் கவனிக்கவில்லை. அவனிருந்த இடத்திலிருந்து 5 அடிகளில் சமையலறை வந்து விடும். ஹாலின் இடப்புறத்தில் அமைந்தச் சமையலறையின் கோடியில் சர்வீஸ் வெரண்டா இருக்கிறது. சர்விஸ் வெரண்டாவின் கதவு லேசாகத் திறந்து காற்றில் அசைந்துக் கொண்டிருக்கிறது. மணி ஏழானதால் இருள் படர்ந்திருக்கிறது. பின் தெருவின் விளக்கின் வெளிச்சத்தில் மங்கிய ஒளியில் இருக்கிறது சர்விஸ் வெரண்டா. சர்விஸ் வெரண்டாவின் மூலையில் கிடக்கிறது ஓர் முக்காலி. முக்காலியின் மேல் சற்று நோக்கினால் ஓர் டம்ளரின் விழிம்பில் இருந்து லேசாக புகை வந்துக் கொண்டிருக்கிறது.

அடுத்த நாள் காலை 10 மணி அளவில்....

படுக்கை அறையிலிருந்து சோம்பல் முறித்துக் கொண்டே ஹாலில் நுழைந்த மாணிக்கம், தரையில் டம்ளரிலிருந்து சிறிது காப்பிக் கொட்டிக்கிடக்கக் கண்டான். முகம் சுழித்தான். டம்ளரை கீழேக் குனிந்து எடுத்துச் சமையலறைக்குச் சென்றான். சர்விஸ் வெரண்டாவிற்குச் செல்லும் முன் அமைந்திருந்தது சிங்க் (sink). சிங்கிள் டம்ளரை போடக் குனிந்த மாணிக்கம் வெடுக்கெனப் பின் வாங்கினான். பின் வாங்கிய வேகத்தில் அவன் தலைப் பின்னால் இருந்தச் சுவற்றில் மோதியது. தூக்கம் இப்போது அவனுக்கு முற்றிலுமாகக் கலைந்தது. அவன் முகத்தில் பயத்தின் சாயைப் படர்ந்தது. மீண்டும் மெதுவாக முன் வந்து சிங்கினுள் பார்த்தான். சிங்கின் உட்புறம் கொஞ்சம் கொஞ்சமாக அவன் கண்ணுக்குத் தெரியத் துவங்கியது. முழுவதும் தெரிந்ததும் அவன் வியப்பு பன்மடங்கு அதிகரித்தது. உள்ளே ஒரு டம்ளர் சற்று அடிமண்டிக் காப்பியுடன் கிடந்தது. அவன் கையின் பிடியிலிருந்த தனது டம்ளரை சிங்கிள் விசிறியடித்து சமையலறையிலிருந்து வெளி வந்தான். "ஒரு வேளை நான் ரெண்டு கிளாஸ் எடுத்து இருப்பேனோ?" என்று நினைத்தவாரே தன் வீட்டின் மாடிக்குச் சென்றான். சிறிது நேரம் மாடியில் உலாவி விட்டுக் கீழே இறங்கினான். அவன் மனது மிகவும் குழம்பிக்கிடந்தது அன்று. அவனைச் சுற்றி ஏதும் அமானுஷ்யம் இருக்குமோ என்ற எண்ணம் அவனை யோசனையிலேயே வைத்தது.

மதியம் 3 மணி அளவில்...

மாணிக்கத்தின் முகம் காலையை விட இப்போதுத் தெளிவாய் இருந்தது. அவன் முன்னாடி ஒரு மேசையில் சதுரங்கப் பலகை இருந்தது. சதுரங்கக் காய்கள் ஆங்காங்கே நின்றன. யாருடன் அவன் விளையாடுகிறான்? தன் முன்னிருந்த கருப்பு இராணியைப் பக்கவாட்டில் நகர்த்திச் "செக்" என்று மேசையைச் சுழற்றினான். எதிரணியின் காய்கள் அவன் பக்கம் வந்தன. அவனே எதிரிக் காயையும் நகர்த்திச் "செக்"கை கலைத்தான். மீண்டும் ஒரு முறை மேசையைச் சுழற்றித் தனது காயை நகர்த்தினான். அப்போது அவன் கைப்பேசி அதிர்ந்தது. கைபேசியை எடுத்தவாறு வெளியே நடந்துப் பேசினான்.

மீண்டும் மாணிக்கம் அறையினுள் வந்தான். அவன் கண்டக் காட்சி அவனை அதிர வைத்தது, அதிர்ச்சியில் தரையில் விழுந்தான். எழுந்து சதுரங்க மேசையைப் பார்த்துச் "செக்மேட்" என்றான். அவன் உடல் அதீதமாக வியர்த்திருந்தது. தன் கைப்பேசியை எடுத்து வெளியே ஓடினான்.

அன்வருக்கு அழைப்புப் பறந்தது. அவன் நண்பனின் குரல் மறுமுனையில் ஒலிக்க, இவன் பேசுவதுக்கு நா எழவில்லை. மிகவும் சிரமப்பட்டு, "இங்க.. இங்.. ஏதோத் தப்பா இருக்கு டா.. இந்த வீடு வேணாம்.." என்றான். பின் முழுக் கதையும் அவனிடம் விவரித்தான்.

"ஒளரல டா. இதெல்லாம் நடந்துச்சு.."

...

"நீ இருப்ப டா... நான் இருப்பேனா? இந்தக் குழப்பம் வேணாம்.. நான் எல்லாத்தையும் எடுத்துப் போட்டுக் கெளம்புறேன். எங்கயாது ஒரு வீடுப் பாத்து இருக்றேன். நீ அங்க வா..."

இரண்டு நாட்கள் கழித்து...

அன்வர் தனது மெத்தை மேல் அமர்ந்து, மடிக்கணினியை (லேப்டாப்) மடியின் மீது வைத்து "GTA San Andreas" கேம் விளையாடிக் கொண்டிருந்தான். அவன் எதிரில் அமர்ந்து ஒரு சிக்கன் பிரியாணிப் பொட்டலத்தைப் பிரித்தான் மாணிக்கம். முன்னாடி இருந்த வீட்டின் நினைவுகள் மாணிக்கத்தை விட்டு அகலவில்லை. அன்வரிடம் புலம்பிக் கொண்டிருந்தான். தான் ஊரிலிருந்து வருவதற்குள்ளேயே மாணிக்கம் வீட்டைக் காலிச் செய்து, புது வீடுப் புகும் அளவிற்கு அவன் பயந்திருந்ததை எண்ணி அவன் அனுதாபப் பட்டான். ஆனாலும் கேலியும் கிண்டலும் இல்லாமல் இல்லை.

"சரியான தொடைநடுங்கி டா நீ!"

"நான் சுதாரிச்சு வீட்டையாது காலிப் பண்ணேன். நீ இருந்துருந்தா அங்கேயே மேலப் போயிருப்ப... நல்ல வேளை நீ இல்ல." என்று நக்கல் அடித்துக் கொண்டே கைக் கழுவ சமையலறைக்குச் சென்றான் மாணிக்கம்.

கை கழுவி விட்டு, மீண்டும் அறைக்குள் நுழைந்த மாணிக்கம், அறையின் வாசலில் திடுக்கிட்டு நின்றான். அவன் முன்னே மெத்தை மேல் அன்வர் இல்லை. ஆனால் அவன் அதிர்ச்சிக்குக்  காரணம் அது அல்ல. அவன் கண்டக் காட்சி...

மடிக்கணினிச் சற்றுத் தூக்கியவாறு அந்தரத்தில் நின்றது. கேம் ஓடிக்கொண்டிருந்தது. மடிக்கணினியில் உள்ள பொத்தான்கள் (button) யார் தயவும் இன்றித் தானாக இயங்கிக்கொண்டிருந்தன. மாணிக்கம் உடல் நடுநடுங்க பின்னால் சுவற்றில் சாய்ந்தான். மடிக்கணினியின் ஸ்க்ரீனில் "Game Over" என்று சிவப்பு நிறத்தில் மினுங்கியது. மூச்சுத் திணற வெளியே ஓடினான். ஓடிய வேகத்தில் ஹாலிலுள்ள சுவற்றில் இடித்து அவன் கைக் கடிகாரம் கீழே விழுந்தது. விழுந்த வேகத்தில் அது "கீங் கீங் கீங்" என சப்தம் எழுப்பியது. ஆனால் அவன் அதைச் சற்றும் கவனிக்காது அவன் கண் முன் விரிந்தக் காட்சியைக்  கண்டுத் திக் பிரமை அடைந்தான். அவன் கண்ணில் நீர் பொங்கியது. அவனால் எழ இயலவில்லை. அவன் கைக் கால்கள் கட்டிப் போட்டப்படி அவன் உணர்ந்தான். அவன் கண்ணில் சிவப்பு நிற நிழல் ஒன்று ஆடியது.

அவன் கண்கள் கொட்டாமல் எதிரே விரிந்தக் காட்சியையே பார்த்துக் கொண்டிருந்தான். அவன் எதிரே ஓர் சிவப்பு நிறக் குர்தா (kurta) நின்றுக்கொண்டிருந்தது. உடலில்லாத அந்த குர்தா அவனைப் பார்த்து "வா" என்று அழைப்பது போல் அதன் கைகள் அசைந்தது. பின்னர் அதன் கைகள் அவன் கழுத்தை இறுக்க வந்தன. கைக்கடிகாரத்தின் "கீங் கீங்" ஒலியும் தன் கழுத்தை நெரிக்க வந்த அமானுஷ்யமும் அவனுக்கு கண் முன் நரகத்தை விரித்தன. "ஆ" என்ற கூச்சல் கேட்டது...

கைக் கடிகாரம் "கீங் கீங் கீங்" என ஒலித்துக் கொண்டிருந்தது. மூச்சுத் திணற திணற எழுந்து அமர்ந்தான் மாணிக்கம். சுற்றும் முற்றும் பார்த்தான். எதிரில் உள்ளச் சுவற்றில் சிவப்பு நிறக் குர்தா ஹாங்கரில் தொங்கியது. "கீங் கீங் கீங்" எனும் ஒலியை முதன்முறையாக அவன் கவனிக்கத் தரையை நோக்கினான். மெத்தையின் மேல் அவன் கைக் கடிகாரம் ஒலித்துக்கொண்டிருந்தது. எடுத்தான். மணி 6. அலாரம் அடித்துக் கொண்டிருந்தது.

மனிதனின் பயத்திற்குப் பலப் பரிமாணங்கள்.
அவற்றில் நல்லப் பரிமாணங்கள் "கடவுள்" ஆகின்றன.
தீயப் பரிமாணங்கள் "சாத்தான்" ஆகின்றன.
அப்படி ஒரு "சாத்தான்" பரிமாணம் தான் இந்தப் "பேய்".
அதீத பயத்தினால் பரிமாணங்கள் உருவம் கொள்கின்றன.
அடிக்கோடிடுகிறேன்.
உருவம் கொள்கின்றன, உயிர் கொள்வதில்லை!
அச்சம் தவிர்!

எழுத்து & உருவாக்கம் 

அருண் பாரதி சுவாமிநாதன்.

 நன்றி : வைகைப்புயல் வடிவேலு

Masala padam - An ode to commercial cinema

The story of tamizh cinema in 5mins, that's the title track of masala padam. Establishing the plot and storyline of the movie at the 20th min is an age-old standard for tamizh cinema. This film establishes the storyline and clearly states what the audience is going to witness, 5 min post the title track. Critics vs film producers. Commercial cinema vs realistic cinema. The most happening in the recent days (Keep in mind, an FB meme page was banned in FB few days back as it was reported to be posting memes and videos against a recent big budget movie). This real connect with the audience and the current day situation is a perfect plot and it happens in the first few frames.

A bunch of film reviewers and a producer come face to face in a reality show. The producer is accused of making the audience dumb with clichéd commercial cinema. The reviewers are challenged to make a commercial movie sans the clichés in 6 months. The show ends on a "Mudhalvan interview" note. Will the critics win? Editor richard cuts. The bunch of reviewers stand before the producers losing the challenge and the frame reads "6 months later" - brilliant scene sequence from the editor!

The six month sequence unravels aftermath as a flashback. The reviewers run behind 3 characters with different shades for their story (shiva for comedy, bobby simha for action and gaurav for romance). They connect these three characters with a woman. The first half is just 50 min and is lightning speed. Intermission comes at the right place where these 3 characters and the woman meet in a single scene. So far, so good!

Director Laxman makes an impressive first half but the movie loses its plot in the 2nd half. Peeking too much into the lives of the 3 characters dilutes the storyline and leaves the film on thin ice. The film solely rests on shiva from then on. Shiva provides the much needed comical relief and keeps the movie alive. Karthik Acharya provides a script oriented music and there is no songs that disturb the story. 

Bobby simha retains a single expression on his face throughout the movie. Action sequences doesn't suit him. He has nothing new to offer except for dialogue delivery at a few places. Gaurav has a small role and he is a typical "saettu veetu paiyan" material. His romance portions were much of a drag, a portion eligible for trimming (no chance, the movie's run time is lesser than 2 hours). 

The cast doesn't end there. I have reserved this stanza for the solo entertainer in this movie. Shiva is at his best and makes us wait for him to appear on screen. His timed dialogue delivery comes with comfortable ease and he single-handedly carries the movie forward. His innocence and his blank expression makes the comedy even more entertaining. There is no rib tickling comedy here but the light hearted comedy makes the atmosphere delightful. His role has a connect with each one of the male audience. He delivers one dialogue on a serious note, which reflects the reality of any middle-class man. He speaks about how they tag a "fear" along with their ambitions. He depicts the common man, much like a Kamal haasan in Unnaipol oruvan (no drawing comparisons please, just the common man connect).

The movie has a lot of famous scenes from yesteryear movies played throughout. "Ayyaa.. En paeru maanickam" sends the audience into a frenzy mode. There is equal share of ajithism and vijayism. The film ends with MGR's songs and his CV reads "Death : Still living..."

The last ten min sequence in the movie makes you believe that there is realism behind every commercial movie that's made. The statement about commercial cinema translating audience's dream into reels is so true and makes you agree hands down. Though it is business, it provides satisfaction to crores of people. The climax - that's the stamp of realism in this commercial movie. A realistic movie is sans commercial elements, a commercial movie is never sans realistic elements. 

Bottomline - Makes you revisit your take on commercial cinema.

Bottomline of bottomline - A must watch for cinema lovers except for the clichés. Proud to be a fan of commercial cinema!

Paayum puli - A tiger that pounces late

Suseendhiran's pattern of alternating between commercial and realistic movies continues in Paayum puli too, after his successful outings in Pandiya naadu and Jeeva. His action movies hit the "believable" chord. Neither they have gravity defying stunts nor his heroes are larger than life. His protagonists are one among the masses, be it Vennila kabadi kuzhu or Naan mahan alla or Aadhalaal kadhal seiveer. Vishal - Suseendhiran combo is back in quick succession after pandiya naadu in just a span of 2 years. Does the combo recreate the magic?

The first half of the movie takes a lot of time building the plot, often disturbed by songs and romance portions. It begins testing your patience before it shifts gears just before intermission to prepare you for the second half. If not suseendhiran had compromised on the commercial elements, the first half could have been watchable. Vishal, with his physique easily fits in as the cop. Vishal is the only hero who makes you believe the action sequences except for a few gravity defying airborne stunts like aambala. Kajal agarwal is just a passerby in the movie, there are no strong scenes for her. "Love at first sight" is a clichéd addition to the screenplay, even the scenes turning out to be cliches. Soori's comical scenes evoke laughter at very few places, and he must move out of vadivelu's shoes. The first half is bearable only because of shades of susee style here and there. 

Imaan's bgm is below average and his songs prove a disturbance when the screenplay gets gripping - the songs are wrongly placed or placed for the sake of it. At the first sight of kajal, vishal falls for her seeing her fearing to cross the road. Imaan's "yaar intha muyalkutti" made me wonder why suseendhiran moved out from yuvan shankar raja's studio. Yuvan is definitely missed here. The compromise doesn't end there. The action sequences in the first half are definitely not "suseendhiran" style - must be "a miniature of director Hari in disguise". Cinematographer velraj makes an impact right from the first scene. From the looks of it, the title card was running through the clouds, but the camera was actually zooming in. The first scene with the top angle shot is a masterclass rendition from velraj. He does it in the climax too, a great way to end the movie. Suseendhiran's dialogues show their true color only after the pre-buildup for the interval block. 

The second half comes out with suseendhiran stamp, the scenes start moving at a faster pace. Again, Imaan's "silukku maramae" slams the brakes. By the time, suseendhiran just has 40min to rewrite the fate of the movie. Will he? Won't he? Does he? Yes, suseendhiran takes this route - the suspense. He manages to save the movie with his classy pre-climax and climax scenes. His "direct from the heart" dialogues, witty placement of suspenseful scenes, stamp of realism and intelligent usage of the built-up character sketch takes the movie past the boundary line. This epic transformation is just about enough to save an otherwise failure movie. Samudhirakani scores everytime and he doesn't miss this time too. The choice of his characters have always been perfect right from subramaniyapuram. The second half depicts the current day politics, the miserable life of businessmen in debts, "chameleon"  people (sandharpavaadha makkal). With Vishal and samudhrakani as brothers who stay on opposite sides of the law, is susee's emotional family drama, which gets a thumbs up from the viewers in the climax.

The intricacies in the climax sequence make it memorable. There is a realistic action sequence between vishal and samudhrakani, and during the fight, the two fall on both sides of the statue of a freedom fighter - their grandfather. Vishal falls to the left and samudhrakani to the right, vishal wears black and samudhrakani wears white - an irony to the fact that vishal depicts the truth and samudhrakani depicts the evil. ***Take a bow to the director***

Bottomline - A commercial masala movie saved by intriguing screenplay in the second half.

Kuttram Kadithal

A film stamped with honorary national award unveils a sensitive social issue which just remains as a debatable topic in govt offices, corporates and schools everyday. The film debates on sex education to children in the foreground with religion, education system, motherhood, anger and pity state of the have-nots in the background.

The film starts with isaignani ilayaraja's "Aaru athu aazham illa" from mudhal vasantham and the lead lady's lyrical intro comes up with "Aazham ethu ayyaa... Antha pombala manusu thaanyaa", an intense intro. More metaphorical scenes are scattered throughout the film. The lead lady's crime scene has valluvar's " oruthaarai vaiyaarae" in the blackboard behind her - a masterclass scene. The lead lady's realisation comes with a thaiyam drama playing in the surroundings and the dramatic script has the situational dialogue - "Kutrra unarchiyaanathu konjam konjamaaga kuththi kolai seiya, manasatchi enbathu marathin meethaeri mattra paeigalai poal bayam kaata, thavithanal, katharinal...".

Kannadasan's "Unnai kaetu ennai kaetu ethuvum nadakuma, antha oruthan nadathum naadagathai nirutha mudiyuma?" is placed at the perfect place. The film's poetic take on the issue reaches its peak with mahakavi's "Chinnachiru kiliyae", a beautiful rendition from music director Shankar Rengarajan. 

Bramma builds his thoughts and ideas around the situations and not the characters. Radhika as Merlin teacher and Master Ajay as Chezhiyan make the biggest impact. Bramma's communist shades peek in here and there. The film ends with Maxim Garky's "Thaai" - a literary work on the prelude to the Russian revolution. The film debates on the necessity of sex education to children and condemns child abuse in due course. A much needed film in recent times. The film does not preach, it makes you think after the 2 hours. An intense film that makes your heart heavy.

Bottomline - A film questioning the society!

Thani Oruvan - A winner, hands down

From the jaws of evil, good always prevails. This has been a TM of tamizh cinema for decades. Thani Oruvan has been stamped with this genre but at the end evil has the upper hand here. Mohan Raja comes out of his comfort level to make an original script as against his previous remake hits. Like his previous films, this film also boasts a huge starcast - Jeyam ravi, arvind swami, nayanthara, ganesh venkataram, thambi ramaiah and many others.

The opening scene gives an unusual introduction of the antagonist. The director starts scoring right from the first scene. A baby is born in a car with placards wrapped around it saying "naalaya vidiveliyae". The film moves at a brisk pace as the sequence of scenes is flawless and seamless. A typical Ram - Ravana story delivered new and afresh. Jeyam Ravi and his group of aspiring police officers take on crimes happening in the society from the days of their training. In due course, Jayam Ravi finds his villain, tailor-made for him. From then on, there is tension between the two, one overtakes the another and finally it ends with dharmam marubadi vellum.

Jayam Ravi gives 100% to his role, a perfect rival for his enemy. But, jayam ravi as Mr.Perfect is again a cliche of 'be-good do-good' heroism in tamizh cinema. Nayantara has no strong scene in the first half, but she scores in the typical motivation-to-hero scene in the second half. She has got a performance-oriented role after raja rani and makes no mistakes. Thambi Ramaiah is a bundle of talent, he evokes laughter just with his mind voice. Whenever the film gets high on seriousness, thambi ramaiah brings it back on track with humour that doesn't disturb the movie. He makes an impact even when he is in a frame with arvind swamy.

Enough said about the "other" members of the starcast, there is one man who steals the show - Arvind swamy. He is pure evil. He plays a role  contrasting to his chocolate boy image and still manages it with ease. He conveys everything with just his eyes and his smile. There are places where he uses words like "incorrigible". A sophisticated villain. One might get reminded of kanaa kanden prithviraj, but arvind swamy is the trendsetter now thanks to the gripping screenplay. Yes, arvind swamy wins hands down over jeyam ravi - evil prevails over good, but only in the audience's heart.

The dialogue writer duo SuBa come up with their best after ayan and ko. "Nallatha mattumae seiya, kadavulaala kooda mudiyathu, nammellam enna?", "Nee kodutha vaazhkaiya naan aethukala, nee kaeta vaazhkaiya naan kuduthutaen", "Love at first sight, kill at first betrayal" are "just" samples, there are plenty. Everyone is in praise of arvind swamy and Raja after the release. Hiphop tamizha is a silent winner. His "theemai thaan vellum" for arvind swamy is haunting, though it is repetitive. The lyrics written by Hiphop Tamizha himself deserves a special mention. His songs are chartbusters already. "Kannaala" song rings in your ears though it comes at a place to disturb the pace of the movie.

Mohan Raja makes a debut after 5 films, as an original script writer. He hasn't compromised to take in commercial elements, every scene is much needed for the plot and the story. There are few scenes which thrill you in an unusual, unexpected way - jeyam ravi checking out the silencers of the parked bikes to trace the enemy, the bug tracker scene, the first scene at the chief minister's office, the first encounter of arvind swamy with jeyam ravi with the gun case. After all, there is the proposal scene with no words. Audience unanimously acknowledged with thunderous applause for each of these scenes. Hip hop tamizha's bg score elevated all these scenes to give a mass appeal.

Mohan Raja has bounced back and no stopping from here!

Bottomline - a perfect masala movie, a must watch.

Baahubali - A Visual Extravaganza!

In an era where the hype and expectation created among the theatre going audience drives a film's box office run, there are very few films that satisfy the masses, the rest of them just test their patience. What is the height of expectation in Tamilnadu? A thalaivar movie. In recent times, for the first time, a non-thalaivar movie has made into the elite-club with protagonists who are aliens to tamizh audience, with a director whose name is "engayo kaeta kural" to tamizh audience, with technicians entirely new to tamizh cinema : baagubali - the beginning (let this be a beginning to my review, am still not out of the baagubali mode).

Keeravani's soulful melody for the title track might be a surprise element for a much awaited, a mass-appealing period drama. But, the opening scene that follows, makes you realize that you have been prepared for that, throughout the title track. A ponniyin selvan inspiration is evident in the first sequence itself. Rajamouli's team has scripted each character in the drama. The amount of paper work gone into just penning the character's look, the CG work involved in creating a-close-to-reality fictional period drama, the art work involved right from designing a handy knife, a sword and weaponry for warfare to erecting high-raise sets of the empire, the thought process involved in visualizing the vyugaas for the war sequence, the attention to bg score is definitely a showcase of the talent powerhouse Indian cinema has. 

Baagubali - the one with strong arms - to justify this title, there is too much of spoon-feeding from rajamouli, as the lead character (prabhas) lifts a lingam singlehandedly and swims across the river, prevents a 100 ft tall falling statue from hitting the ground - more of a USP to attract telugu audience. The gravity defying stunts can be crazy but the camera angles and crisp editing makes it watchable. All except 2 songs blend with the screenplay and vaikom vijayalakshmi's voice for "siva sivaya poatri" is the best. The romantic song for prabhas and tamanaah is a distraction to the story line, but a sure connect for baagubali-the conclusion (watch it in theatres to get into the mode). Why does rajamouli want an item number for an otherwise spectacular movie? - proves to be a dampener. Rajamouli's cameo is not worth mentioning (mentioning it as he is the master brain behind this epic movie).

Anushka's fans would have been disappointed as they have to wait for the sequel to see her in full form. Tamannah as a brave young rebel plays her role perfect, the sword fight she performs is stylish, but her acting is overboard while showing anger and vengeance. Rana dagubatti's physique makes him a perfect villain and his eyes give the perfect backstabber look. And again, there is a bull-taming sequence for him, which is for telugu audience. There are two show-stealers - ramya krishnan and satyaraj. Ramya krishnan portrays a bold, brave queen and her voice and dialogue delivery suits her image. The scene where she quickly pulls out a short knife, utters "nari thandhiram illai, raaja thanthiram", cuts open the enemy's throat sends a shiver down your spine. Satyaraj has the most memorable dialogues in the movie. His role as a slave to the magizhmadhi arasu is perfect. Again, he shines as the most sought after supporting actor in recent times. "Thanthavargal irantha poathilum, thantha vaaku irakkavilaalyae" receives a thunderous applause when satyaraj delivers it. He shows anger, pity, loyalty, empathy, bravery, guilt in various frames - one hell of a role for him. Prabhas screen presence is brilliant, the bg score adds weight to it.

The art director sabu cyril makes you go jaw-dropping. The camera goes like a snake to picturize the beauty of cyril's sets making it a spectacle. A kingdom with highly erected fortress walls surrounded by a pool of crocodiles is more of an inspiration from tipu sultan empire. The picturization of this empire (most probably a set with some decorative cg work) is terrific. The first time the empire is shown - Camera swims on the pool of crocodiles, swings and zooms out to cover the full front elevation of magizhmadhi empire, zooms in and travels between the highest kalasaas in the entrance into the compound, picks up the brutal scenes of slaves being tortured, mamool vasool and flies into an open ground and goes on a brake-slamming mode only to stop at the foot of Rana. (Go watch it in theatres).

The climax war sequence keeps you engrossed with the strategies they employ, an inspiration from sivagamiyin sabatham. Though the stunts are unbelievable, it is gonna attract kids. Satyaraj's narration of the flashback is flawless and his voice in bg takes you to the kadhai kalam. The film ends with many unanswered questions, a perfect plot for a sequel.

To end, what is baagubali? A historic movie? A period drama? A commercial potboiler? It is definitely not a historic movie. It is a commercial fictional period drama taking inspirations from epics like mahabharata and other tamizh novels.

Awaiting baahubali - the conclusion!